Σεφεριάδης, Στυλιανός

Έλληνας νομομαθής (Σμύρνη 1873 - Παρίσι 1951). Έπειτα από λαμπρές σπουδές στο Αιξ (Προβηγκία) και στο Παρίσι ονομάστηκε διδάκτωρ της νομικής σχολής του Παρισιού, με τη διατριβή Κριτική μελέτη περί της θεωρίας της αιτίας (1898). Κατόπιν δικηγόρησε στη Σμύρνη και το 1919 διορίστηκε έκτακτος καθηγητής στη νομική σχολή του πανεπιστήμιου Αθηνών. Τακτικός καθηγητής τον επόμενο χρόνο, απολύθηκε σε λίγο για πολιτικούς λόγους και αποκαταστάθηκε το 1923. Από τότε ως το 1938 δίδαξε το διεθνές δημόσιο δίκαιο και το 1933-1934 χρημάτισε πρύτανης του πανεπιστήμιου Αθηνών. Το 1929 διορίστηκε Σύμβουλος της Επικράτειας και το 1933 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας. Υπήρξε μέλος του Διαρκούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης, του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου και άλλων επιστημονικών εταιρειών, και εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Κοινωνία των Εθνών και σε άλλες διεθνείς επιτροπές και οργανισμούς. Μεταξύ των επιστημονικών εργασιών του Σ., που οι περισσότερες δημοσιεύτηκαν γαλλικά, περιλαμβάνονται: Μαθήματα Διεθνούς Δικαίου (2 τόμοι 1925, 1928, 2η έκδ. του A’ τόμου το 1937), Reflexion sur le boycottage international (1912), Η ανταλλαγή των πληθυσμών (L’echange des populations, 1928) μαθήματα στην Α.Δ.Δ. της Χάγης με τίτλο: Γενικές αρχές του διεθνούς δικαίου της ειρήνης (Principes ge-neraux du droit international de lapaix, 1930), Το πρόβλημα της δυνατότητος προσφυγής των ατόμων σε διεθνή δικαιοδοτικά όργανα (Le pro-bleme du recours des individus devant lesjuri-dictions internationales, 1935), Το νομικό καθεστώς των ακινήτων στην Τουρκία από άποψη διεθνούς δικαίου (Le regime immobilier en Turquie dupoint de vue international, 1913), Η αντίληψη περί της ουδετερότητας στο αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο (La conception de la neutralite dans l’ ancien Droit hellenique), δημοσιευμένο στη Revue de Droit International et de Legislation comparee το 1935, Απόψεις περί του διεθνούς νομικού Εθίμου (Apercus sur la contume juridique internationale), δημοσιευμένο στη Revue Ganerale de droit internationalpublic το 1936 κ.ά. Ο Σ. ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία: έγραψε τη συλλογή λυρικών ποιημάτων Από το συρτάρι μου (1939), το δράμα Η θυσία της ‘Αρτας (μεταθανάτια έκδοση, 1956), καθώς και πολλά ποιήματα κατά την περίοδο της Κατοχής (1940-44). Με το ψευδώνυμο Στέφανος Μύρτας μετάφρασε και δημοσίευσε τα τραγούδια του Μπάυρον για την Ελλάδα (1924), καθώς και τον Οιδίποδα Τύραννο και την Ηλέκτρα του Σοφοκλή (1936).